كي به جز تو صداي بي صداي اشك هاي من رو مي شنوه ؟

 كي به جز تو خبر از صحبت هاي از صبحتا شب من داره؟

كي به جز تو ، خبر ازاين تنهايي بزرگ من داره؟

كي به جز تو ، خبراز بغض هاي من داره ؟ كه بايد به خيلي هاش بي توجه بشم كه بتونم زندگي كنم

كي به جز تو مي تونه تلا ش من رو در گوشه هاي پنهان دلم واسه زنده بودن ببينه ؟

كي به جز تو مي تونه من رو دلداري بده كه يك روز خوب خواهد اومد ؟

چه كسي به جز تو مي دونه كه من اميدم به اون روز خوب كه همه چيزهاي خوب مي يان رو از دست دادم ،

روزهايي گس

كه شادترين هاش مربوط به خبرهاي خوبي از دوستام و آشناهامه

چه كسي جز تو مي دونست چقدر محبت توي زندگيم مهم بود ، چقدر آرماني بود ، چقدر يكتا بود ...

چه كسي جز تو مي دونه كه عشق هيچ چيز نبود

كه عشق هيچ چيز نبود

هيچ چيز نبود

.

.

.